همه چیز درباره فارکس- بخش 2

هزینه های معاملاتی

هزینه های معاملاتی فارکس نسبت به بازارهای موازی، کمتر است. بطور کلی اصلی ترین هزینه شما در معاملات جفت ارزها، همان کارمزد اختلاف نرخ خرید و فروش یا اسپرد (Spread) می‌باشد.

در کنار این، مفهوم دیگری به نام کمیسیون (Commission) وجود دارد که بر اساس نماد، میزان نقدینگی حساب و حجم مبادلات، مبلغ ناچیزی از حساب شما کسر خواهد شد.

سوآپ (Swap) نیز به مبلغی گفته می‌شود که در صورت باز ماندن معامله در روز بعد بر اساس تفاوت نرخ بهره ارز یا دارایی پایه، به حساب شما واریز یا از حسابتان کسر خواهد شد.

بطور کلی هزینه های معاملاتی در بازار فارکس بین کارگزاران مختلف، کاملاً متفاوت است و این شرکت‌ها برای حفظ و جذب مشتریان بیشتر، تمهیدات تخفیفی مختلفی در تمام موارد مذکور ارائه می‌دهند.

در حال حاضر پلتفرم های تحلیلی و معاملاتی مختلفی توسط فعالان بازار جهانی ارز مورد استفاده قرار می گیرد که معروف ترین آن ها ساخته یک شرکت روسی به نام Meta Quotes می باشد.

این نرم افزار با نام تجاری Meta trader در نسخه های ۴ و ۵ برای انواع سیستم عامل ها از جمله ویندوز، مک، اندروید و IOS بصورت رایگان در دسترس است. معاملات فارکس بر اساس نمادهایی به صورت جفت ارز صورت می گیرد.

جفت ارزها در سه دسته اصلی طبقه بندی می شوند:

• جفت ارزهای اصلی (Majors): بیش از ۷۰ % معاملات بازار مربوط به این جفت ارزهاست. بیشتر اوقات کم نوسان، دارای رفتار منطقی، کارمزدهای کم و قدرت نقد شوندگی بالا هستند. ارزهای موجود در این رده، مربوط به اقتصادهای پیشرو و قدرتمند دنیاست.
• جفت ارزهای فرعی یا کراس (Minors): جفت ارزهای فاقد دلار را کراس یا فرعی می نامند. از لحاظ ارزش معاملات و محبوبیت نسبت به نمادهای اصلی، در رده پایین تری قرار داشته و معمولاً مقدار کارمزدها نیز بالاتر است. ثبات قیمتی این جفت ارزها کمتر بوده و نقد شوندگی آن ها تقریباً شبیه دسته اول است.
• جفت ارزهای ناشناس یا اگزوتیک‌ها (Exotic): جفت ارزهایی که شامل یک ارز اصلی به همراه ارز یکی از اقتصاد‌های نوظهور باشند، اگزوتیک نام دارند. این نمادها کمترین میزان معاملات فارکس را به خود اختصاص می‌دهند. در کنار کارمزدهای بسیار بالا، نوسانات قیمتی شدید و نامعقول آن‌ها سبب شده، محبوبیت چندانی در میان معامله گران نداشته باشند.

این مطلب را حتما بخوانید:  سطح حمایت و مقاومت در فارکس

حساب تمرینی (دمو)

به دلیل ریسک بالای فعالیت در بازار ارز جهانی، امروزه تمام کارگزاری‌ها برای معامله گران تازه وارد حساب تمرینی (دمو) ارائه ‌می‌دهند تا این افراد بتوانند بدون سرمایه و در شرایط کاملاً واقعی بازار، داد و ستد نموده و تجربه کسب نمایند.

هدف اصلی حساب‌های تمرینی، پیش گیری از نابودی سرمایه افراد غیر حر‌فه‌ای در این بازار است. طبق توصیه بسیاری از کارشناسان مالی و مربیان معامله گری، زمانی که توانستید در حساب تمرینی به سود مستمر دست یابید، اقدام به افتتاح حساب معاملاتی واقعی نمایید.

امروزه با توجه به تمایل بالای شرکت‌های کارگزاری برای جذب مشتریان بیشتر، با مبالغی نظیر ۱۰ تا ۱۰۰ دلار نیز می توان با پول واقعی در این بازار فعالیت نمود؛ اما باید توجه داشت که داد و ستد با سرمایه خیلی کم برای معامله گران غیر حرفه‌ای، به جهت عدم امکان مدیریت سرمایه و پوزیشن (موقعیت معاملاتی)، می‌تواند به سرعت نابود کننده باشد.

قبل از این کار لازم است با انواع شرکت‌های کارگزاری و تفاوت هایشان آشنایی مختصری داشته باشید تا بهترین گزینه را انتخاب نمایید. کارگزاری‌ها بر اساس نحوه پیاده سازی سفارشات و میزان اعتبارشان به ۴ دسته اصلی تقسیم می‌شوند؛

دسته بندی کارگزاری ها:

۱- بازار ساز MM (Market Maker):

این شرکت‌ها به هسته مرکزی معاملات متصل نیستند و قیمت‌های خرید و فروش بر اساس حاشیه بازار و توسط خود کارگزار تعیین می‌شود. در اینگونه حساب‌ها میزان کارمزد ثابت بوده و طرف معامله شما، کارگزارتان است، به عبارت دیگر شما به قیمت‌های واقعی بازار دسترسی ندارید. بطور کلی این شرکت‌ها اعتبار چندانی نداشته و متأسفانه به دلیل تحریم‌های داخلی و خارجی، اکثر کارگزارانی که در حال حاضر به مشتریان ایرانی خدمات ارائه می‌دهند، از این دسته می‌باشند.

۲- بازار اصلی NDD (No Dealing Desk):

در این نوع حساب معاملاتی شما به سیستم جهانی عرضه و تقاضا متصل می‌شوید که معمولاً کارمزدها ثابت نیستند. اینگونه حساب‌ها خود به دو دسته STP و ECN تقسیم می‌شوند.

۳- پردازش مستقیم سفارشات STP (Straight Through Processing):

حالتی است که سفارشات خرید و فروش مشتریان، دقیقاً بر اساس جزئیات درج شده و بدون هیچ گونه اتلاف وقت به سیستم مرکزی ارسال و بر اساس قیمت‌های بازار جهانی اجرا می‌شود.

۴- پردازش مستقیم بهینه سفارشات ECN (Electronic Communications Network):

کارگزار تمام پیشنهادهای معاملاتی را طبق روال STP دریافت می نماید؛ اما تفاوت در این است که بهترین قیمت اعمال سفارش را بر اساس تقاضای موجود در بازار، به مشتری پیشنهاد می‌کند. در این حالت کارمزد ثابت نیست و شما به عمق معاملات بازار جهانی دسترسی خواهید داشت.

معمولاً معتبرترین شرکت‌های کارگزاری که مورد تایید بهترین و بزرگترین نهادهای نظارتی می‌باشند، در این دسته قرار دارند؛ که متأسفانه بسیاری از آن‌ها، به مردم کشورهای تحت تحریم ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا، خدمات مالی ارائه نمی‌کنند.

پلتفرم‌های معاملاتی فارکس، همانند بازار سهام در بخش ثبت سفارشات دارای قابلیت تعیین نوع سفارش می‌باشند؛ که در اینجا بر دو نوع قیمت لحظه‌ای بازار (Market Execution) و دستورات شرطی (Pending Orders) است.

با استفاده از سفارشات قیمت لحظه‌ای بازار (ME)، بر مبنای قیمت جاری در زمان فشردن دکمه خرید یا فروش، معامله انجام می‌شود.

دستورات شرطی (PO):

دستورات شرطی خود به ۴ دسته تقسیم می‌شوند که عبارتند از:

1. توقف خرید (Buy stop): تنظیم سفارش خرید بالاتر از قیمت لحظه‌ای بازار.
2. توقف فروش (Sell stop): تنظیم سفارش فروش پایین‌تر از قیمت لحظه‌ای بازار.
3. محدودیت ورود به موقعیت خرید (Buy limit): تنظیم سفارش خرید پایین‌تر از قیمت لحظه‌ای بازار.
4. محدودیت ورود به موقعیت فروش (Sell limit): تنظیم سفارش فروش بالاتر از قیمت لحظه‌ای بازار.

این سفارشات در سطوح قیمتی تعیین شده توسط معامله گر فعال می‌شوند. تعیین حجم معامله قبل از تأیید نهایی الزامی است، اما مقادیر حد سود و حد ضرر را در زمان دلخواه می‌توان وارد نمود. تاریخ انقضای سفارشات شرطی نیز الزاماً باید قبل از ورود به معامله تعیین شده باشند.

داد و ستد در بازار فارکس دو طرفه است. بدین معنی که علاوه بر خرید، امکان معاملات فروش نیز وجود دارد. در واقع زمانی که انتظار کاهش قیمت ها را دارید، باید از این فرصت استفاده کنید.

در موقعیت فروش بر اساس موجودی حساب و با در نظر گرفتن حجم معامله و ضریب اهرمی، اقدام به استقراض برای فروش نموده و در صورتی که پس از ورود به معامله قیمت ها کاهش یابند، شما می توانید با سود از معامله خارج شوید؛ اما در صورتی که بازار روند صعودی داشته باشد، به ضرر فروشنده خواهد بود و در نهایت در نقطه توقف زیان از پیش تعیین شده یا بصورت Margin Call (بستن خودکار معاملات توسط کارگزار به دلیل اتمام موجودی حساب)، معامله بسته خواهد شد.

ضریب اهرمی (Leverage):

یکی از جذاب ترین ویژگی‌های بازار فارکس برای معامله گران، ضریب اهرمی است. زمانی که شما برای انجام یک معامله پول کافی در اختیار نداشته باشید، اقدام به استفاده از ضریب اهرمی می‌نمایید.

به بیان ساده تر این اهرم به شما کمک می‌کند تا بدون هیچ بهره و ضمانت بانکی، بتوانید با مبلغی چند برابر موجودی حساب خود، تجارت کنید. مقدار ضریب اهرمی، تابع قوانین کارگزاری و درخواست معامله گر می‌باشد.

بطور مثال با سرمایه ۱۰۰۰ دلاری (وجه تضمین) و ضریب اهرمی ۱:۱۰۰ توانایی معامله یک موقعیت ۱۰۰,۰۰۰ دلاری را خواهید داشت. زمانی که میزان ضرر موقعیت معاملاتی شما، از مقدار وجه تضمین اولیه بیشتر شود، معامله بطور خودکار بسته خواهد شد.

تعیین حجم معاملات در فارکس

طبق آخرین آمار حجم مبادلات در این بازار، روزانه بیش از ۵ تریلیون دلار است که از این حیث بزرگ‌ترین بازار مالی جهان محسوب می‌شود. در بازار ارز تعیین حجم معاملات بر اساس واحدی به نام لات (Lot) است.

انواع مختلفی از این واحد حجمی وجود دارند که هر کدم از آن‌ها مقادیر مختلفی از ارز پایه را شامل می‌شوند:

هر لات استاندارد (Standard Lot) برابر ۱۰۰,۰۰۰ واحد از ارز پایه، هر مینی لات (Mini Lot) برابر ۱۰,۰۰۰ واحد، هر میکرو لات (Micro Lot) برابر ۱,۰۰۰ واحد و هر نانو لات (Nano Lot) برابر ۱۰۰ واحد می‌باشد. در سیستم ثبت سفارشات حداقل حجم مورد تأیید ۰٫۰۱ لات می‌باشد، اما برخی شرکت‌های کارگزاری بعضاً امکان معامله با حجم‌های پایین تر نظیر ۰٫۰۰۱ را نیز ارائه می‌دهند.

واحد نوسانات بازار فارکس بر اساس پیپ (Pip) و پوینت (Point) می‌باشد. هر پوینت یک دهم پیپ است. بطور کلی جفت ارزهای فاقد ین ژاپن، قیمت آن‌ها ۴ تا ۵ رقم اعشار محاسبه می‌شود که رقم چهارم بعد از اعشار را پیپ می‌نامند؛ اما روال حاکم بر نمادهای مبتنی بر ین ژاپن متفاوت است، در این جفت ارزها قیمت، ۲ تا ۳ رقم بعد از اعشار محاسبه شده که رقم دوم یک پیپ است.

رویکردهای تحلیلی فارکس

همانند بازار سهام چند رویکرد تحلیلی عمده در فارکس وجود دارد؛ که در ذیل به بررسی مختصر آن‌ها می‌پردازیم.

۱- فنی (تکنیکال):

تحلیل گران فنی بر اتفاقات موجود در نمودارهای قیمت تمرکز می‌کنند. امروزه با توجه به پیشرفت این روش و طرفداران بیشمار آن، سبک‌های تکنیکالی مختلفی از جمله تحلیل کلاسیک، الگوهای هارمونیک، امواج الیوت، پرایس اکشن و… به وجود آمده‌اند که هر کدام مدعی بیشترین دقت ممکن می‌باشند.

تحلیل نموداری در تمام بازارهای مالی چهارچوب یکسانی دارد، اما ویژگی‌ هایی نظیر نقد شوندگی بازار بر نحوه تحلیل و میزان کارایی آن تاثیر گذارند.

از همین روی مطمئناً کسانی که روش تکنیکال را به درستی آموخته و دارای تجربه کافی در امر معامله گری باشند، می‌توانند در هر کدام از بازارهای مالی نظیر بورس، فارکس و… به فعالیت بپردازند.

۲- بنیادی:

در بازار سهام، تحلیل بنیادی به معنی بررسی ترازنامه و اسناد مالی شرکت‌ها، صنایع و کلیت اقتصاد کشور است؛ اما فلسفه اصلی بازار فارکس تبادل جفت ارزهاست، بنابراین برای تحلیل بنیادی در این بازار باید شرایط و عوامل اقتصادی، سیاسی و بعضاً اجتماعی کشورها و چه بسا در سطح جهان را بررسی نمایید.

بطور مثال کاهش نرخ بیکاری یک رویداد مثبت اقتصادی است که در صورت ثبات سایر عوامل تاثیر گذار، موجب تقویت ارز آن کشور می‌شود. در چنین مواردی تحلیل گران بنیادی اقدام به خرید جفت ارزهایی می‌نمایند که ارز کشور مربوطه در آن به عنوان ارز پایه باشد.

۳-تکنیکال-بنیادی (تکنوفاندامنتال):

در سال‌های اخیر برخی از صاحب نظران به جهت کاهش ریسک تحلیل، اقدام به بررسی هر دو بعد تکنیکال و بنیادی بازار می‌نمایند. به اعتقاد آن‌ها در این روش با بررسی همه جوانب، خطای پیش بینی‌ها تا حد زیادی کاهش می‌یابد.

فرض کنید بحران اقتصادی اتحادیه اروپا را فرا بگیرد، در این صورت از دیدگاه تحلیل بنیادی، جفت ارزهایی که یورو در آن‌ها ارز اصلی است، دچار روند نزولی می‌شوند. سپس بر اساس روش فنی باید در مواقع اصلاحی و در جهت روند کاهشی، از فرصت معاملات فروش استفاده نمود.